Αγαπητοί συνάδελφοι,

Λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες συνθήκες, που επηρεάζουν άμεσα τη λειτουργία του ΔΠΘ, δηλαδή:
• την οικονομική ασφυξία,
• την κοινωνική και πολιτική κρίση
• τον έντονο εσωτερικό και διεθνή ανταγωνισμό
• το νέο νόμο-πλαίσιο
θεωρώ ότι το Πανεπιστήμιό μας θα πρέπει, άμεσα, να ενεργοποιήσει και να οργανώσει όλες του τις δυνάμεις, ώστε να κατοχυρώσει τη θέση του ως Ερευνητικό Πανεπιστήμιο κύρους και όχι ως Εκπαιδευτικό Κολέγιο Β` διαλογής.

Επιδιώκω τη συμμετοχή μου στο Συμβούλιο Διοίκησης του ΔΠΘ με στόχο να υπερασπιστώ και να αναδείξω κυρίως αυτή τη στρατηγική, η οποία θεωρώ ότι είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί την αξιοπρεπή πορεία μας στο μέλλον. Έχω αρθρογραφήσει στο παρελθόν από το ίδιο βήμα, άλλοτε διαμαρτυρόμενος για το δημοκρατικό έλλειμμα στις πανεπιστημιακές διαδικασίες και άλλοτε παίρνοντας θέση για προβλήματα του Πανεπιστημίου ή και της χώρας. Τα άρθρα μου αυτά μπορείτε να τα βρείτε στο http://blog.spice-center.org/. Εκτιμώ ότι όποιος διεκδικεί την ψήφο των συναδέλφων του με κάποια προοπτική είναι υποχρεωμένος είτε να εκφράσει δημόσια τις απόψεις του είτε να καταφύγει στην προστασία κάποιου μηχανισμού στήριξης, είτε “καθεστωτικού” είτε “αντικαθεστωτικού”. Δεν με εκφράζουν οι μηχανισμοί.

Αισθάνομαι λοιπόν την ανάγκη να εξηγήσω γιατί είμαι υποψήφιος – μια ερώτηση που ίσως διέφυγε από τον ΕΣΔΕΠ της Πολυτεχνικής, τον οποίο όμως πρέπει να συγχαρώ για την πρωτοβουλία και το δημοκρατικό ήθος του -.

Ένας κυρίαρχος λόγος είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη ομάδα μελών ΔΕΠ, η οποία συμμερίζεται την άποψή μου σε σχέση με τον ερευνητικό και όχι κολεγιακό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Η ομάδα αυτή δεν βρίσκει διέξοδο σε ένα ασφυκτικό καθεστωτικό-αντικαθεστωτικό πλαίσιο που εξαντλεί την επιχειρηματολογία του στην κινδυνολογία της ενδεχόμενης εκδίκησης ή της εμπάθειας κάποιων μελών της Πανεπιστημιακής κοινότητας και κρύβει την παρωχημένη νοοτροπία ορισμένων μελών του πίσω από μια γενικότερη, θολή και αμφισβητήσιμη διάθεση «προσφοράς».
Ένας εξίσου σπουδαίος λόγος είναι η πεποίθησή μου ότι έχω προσωπική και πρόσφατη εμπειρία από διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα – επομένως, έχω τα εφόδια που χρειάζομαι καταρχάς ώστε να κρίνω, να συγκρίνω και να προτείνω λύσεις σε σχέση με το διαδικαστικό, το ερευνητικό, το εκπαιδευτικό και το κοινωνικό πλαίσιο λειτουργίας του Πανεπιστημίου.
Τέλος, ένας προσωπικός λόγος είναι η φιλοδοξία μου – όχι να διοικήσω αλλά – να υπερασπιστώ την απόφασή μου να εγκατασταθώ και να επενδύσω την υπόλοιπη καριέρα μου στο ΔΠΘ και τη Θράκη. Επομένως δεν επιδιώκω αξιώματα, δεν έχω διοικητικό προσανατολισμό σε αυτή τη φάση της ακαδημαϊκής μου πορείας και δεν προτίθεμαι να αποδεχτώ τις προβλεπόμενες από το νόμο αποζημιώσεις των μελών του ΣΔ. Εκτιμώ όμως ότι η στρατηγική του Συμβουλίου Διοίκησης θα επηρεάσει κυρίως αυτούς που έχουν μπροστά τους αρκετά ακόμα χρόνια στο ΔΠΘ – και είμαι ένας από αυτούς. Κατά την άποψή μου, για τη θέση του Συμβουλίου Διοίκησης, η πολύχρονη διοικητική εμπειρία ενός και μόνο στρεβλού συστήματος, εκτός εξαιρέσεων, δεν αποτελεί απόδειξη επάρκειας. Η διεκδίκηση αξιωμάτων ως αντίδωρο πολυετούς προσφοράς αποτελεί μάλλον επικίνδυνη – για το σύνολο – κοινωνική αφέλεια. Και τέλος η έλλειψη απόψεων και δημόσιας τοποθέτησης για τα ζητήματα που αφορούν το Πανεπιστήμιο αποτελεί μάλλον ένδειξη αντιδημοκρατικής και σκοτεινής διαβούλευσης.

Με την ευκαιρία της παρέμβασής μου, θα ήθελα να επισημάνω κάποιες ιδιομορφίες του εκλογικού συστήματος που δεν είναι γνωστές στο εκλογικό σώμα. Το εκλογικό σύστημα, αν και έχει – υπό προϋποθέσεις – τη δυνατότητα αναλογικής εκπροσώπησης, έχει σοβαρές εγγενείς αδυναμίες, όταν ο πληθυσμός είναι περιορισμένος, υπάρχουν περιορισμοί που δημιουργούν τεχνητή ανομοιομορφία στον εκλογικό χάρτη, π.χ., ο περιορισμός των δύο εκλόγιμων θέσεων ανά Σχολή ή Τμήμα, ή/και υπάρχει (ενδεχομένως μονομερής) πολυδιάσπαση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο απόλυτης επικράτησης ενός και μόνο μηχανισμού, ακόμα και στην περίπτωση που η ομάδα αυτή είναι μειοψηφία. Είναι εντυπωσιακό, όμως είναι ένα πραγματικό ενδεχόμενο. Οι ψήφοι σε “αδύναμες” υποψηφιότητες μπορούν να ακυρωθούν πάραυτα, όπως γίνεται στα μη αναλογικά συστήματα, ή ακόμα και να μεταφερθούν εμμέσως σε υποψήφιους που δεν επέλεξε ο εκλέκτορας. Αυτό κατά την άποψή μου αλλοιώνει τη δημοκρατική βούληση των εκλεκτόρων, το εκλογικό μέτρο αλλά και την πραγματική εκλογική δύναμη των υποψηφίων. Εκτιμώ δε, ότι η έλλειψη συνεννόησης και γενναιοδωρίας θα αποτυπωθεί αναπόφευκτα στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Μοναδική δημοκρατική διέξοδος με βάση αυτό το δεδομένο είναι η ψήφος στη βάση αρχών.

Χαιρετισμούς,
Βασίλης Τσαουσίδης
Καθηγητής ΗΜ&ΜΥ