1. ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΤΗΤΑ
ΔΗΜ (ΣΑΜΗ ΚΑΡΑΜΠΟΥΓΙΟΥΚΟΓΛΟΥ): Κύριε Τσαουσίδη, καλημέρα, ακούσαμε πάρα πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια για το Δημοκρίτειο – υπήρξε μια διαπίστωση ότι το Πανεπιστήμιο κύλησε προς την αυταρχικότητα σε επίπεδο διοίκησης, υπήρξαν πάρα πολλοί φάκελοι, πάρα πολλές ΕΔΕ, κατηγορηθήκατε και εσείς, σήμερα ωστόσο όσοι σας κατηγόρησαν, με απόφαση του Υπουργού, είναι εκτός Πρυτανείας, έρχεται η εποχή των εκλογών και ήθελα να σας ρωτήσω αν αισθάνεσθε δικαιωμένος από τις εξελίξεις.
Δικαιωμένος επί της ουσίας σε προσωπικό επίπεδο αισθάνομαι, σε ακαδημαϊκό επίπεδο όμως δεν αισθάνομαι, διότι το Πανεπιστήμιό μου δεν φαίνεται να δικαιώθηκε. Ακούστηκαν πολλά πράγματα γιατί έγιναν πολλά πράγματα: όντως έγιναν δεκάδες ΕΔΕ, ακούστηκαν αριθμοί όπως 35 ή 55, που συμβαίνει σε ιδρύματα που είναι εγκληματικές οργανώσεις και όχι ακαδημαϊκά ιδρύματα, παραπέμφθηκαν πάρα πολλοί συνάδελφοι στο πειθαρχικό των μελών ΔΕΠ, ανούσια, έφτασε μέχρι το σημείο το Πανεπιστήμιο την προηγούμενη τριετία να ιδρύσει θέση αντιπρύτανη εσωτερικού ελέγχου..
ΔΗΜ: Το οποίο δεν υπήρχε μέχρι σήμερα.
Όχι βέβαια, είναι δική μας πρωτοβουλία και δεν παραπέμπει σε ένα Πανεπιστήμιο που λειτουργεί με ακαδημαϊκούς κανόνες. Άρα, δεν δικαιώθηκα, γιατί το Πανεπιστήμιό μας έχει εξαιρετικούς ακαδημαϊκούς πολίτες και μέλη, και αυτό που συμβαίνει είναι μια αδικία για το Πανεπιστήμιό μας, δηλαδή από τη μια μεριά έχει εξαιρετικούς ακαδημαϊκούς πολίτες και μέλη και από την άλλη μεριά έχει ΕΔΕ, πειθαρχικά, διώξεις, Ευρωπαϊκά έργα που σταματούν και ερευνητές που απολύονται. Αυτό δεν νομίζω ότι μπορεί να το πει κανείς δικαίωση.
ΔΗΜ: Αυτό δημιουργεί μια απαξίωση για το Πανεπιστήμιο και την Πανεπιστημιακή κοινότητα, για τον τρόπο που λειτούργησε.
Δημιουργεί το εξής πρόβλημα, να σας πω: Το πολυτιμότερο αγαθό που πρέπει να διαφυλάσσει ένα πανεπιστήμιο είναι η φήμη του, η φήμη χτίζεται πάρα πολύ δύσκολα μπορεί να σου πάρει δεκαετίες ή αιώνες για να χτίσεις μια φήμη και το να τη γκρεμίσεις είναι πάρα πολύ εύκολο, μπορεί δηλαδή να δώσεις μια κλωτσιά, να αρχίσεις να κυνηγάς όλο τον κόσμο, να τον στέλνεις στα πειθαρχικά, και έτσι να δημιουργηθεί μια θολούρα, άραγε τι να συμβαίνει σε αυτό το Πανεπιστήμιο. Αυτό για να συμβεί υπάρχουν δύο λόγοι: Ο ένας λόγος είναι πραγματικά αυτό το Πανεπιστήμιο να έχει μέσα εγκληματίες. Ο άλλος λόγος είναι κάποιος να θέλει να κρύψει κάτι. Η δική μου άποψη είναι ότι αυτό το κλίμα είναι εντελώς τεχνητό, δημιουργήθηκε δηλαδή όλη αυτή η ατμόσφαιρα, για να μπορούν κάποιοι να κρυφτούν.
ΔΗΜ: Έκανε όμως μια τεράστια ζημιά στην εικόνα του Πανεπιστημίου, πώς μπορούμε τώρα να αντιστρέψουμε τα πράγματα; Υπάρχει χρόνος και πρόγραμμα, για να μπορεί να αντιστραφεί η κατάσταση και να κερδίσει την καλή φήμη του το Πανεπιστήμιο;
Νομίζω ότι μπορεί και γι’ αυτόν τον λόγο αποφάσισα να είμαι υποψήφιος – γιατί θεωρώ ότι μπορεί. Πρέπει να γίνουν συντονισμένες ενέργειες, να αποκτήσει και πάλι τον ακαδημαϊκό του προσανατολισμό το Πανεπιστήμιο, διότι έχει εξαιρετικές μονάδες και εξαιρετικές ομάδες. Αν δώσει την έμφασή του στην ακαδημαϊκότητα, στην ανταποδοτικότητα, σε εκείνες τις ομάδες, οι οποίες φέρνουν ερευνητικά αποτελέσματα, αν μπορέσει να ενισχύσει τους φοιτητές του και διαφημίσει αυτά που κάνει, τα πραγματικά, τα ακαδημαϊκά πράγματα, νομίζω ότι μπορεί εύκολα να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση διότι ο κόσμος έχει καταλάβει ότι αυτό ήταν ένα τεχνητό κλίμα, δεν ήταν πραγματικό. Δεν θα μπορούσε, αν ήταν πραγματικό, μπορεί επειδή ήταν τεχνητό.
ΔΗΜ: Εσείς σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία διεκδικείτε την πρυτανεία, ποια είναι η δική σας υπόσχεση στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στην κοινωνία που παρακολουθεί την όλη διαδικασία και λειτουργία του Πανεπιστημίου – να θυμίσουμε ότι το Πανεπιστήμιο είναι μια μικρή πόλη μέσα στην Περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Κοιτάξτε, θέλω να σας πω το εξής: όντως διεκδικώ την Πρυτανεία σε μια πολύ δύσκολη περίοδο και ο λόγος που τη διεκδικώ είναι ότι είναι πολύ δύσκολη η περίοδος. Αν δεν ήταν, δεν θα τη διεκδικούσα. Επειδή ο ίδιος μου είχα και έχω πολύ μεγάλη ενασχόληση με ερευνητικά έργα, με έρευνα και άλλα ακαδημαϊκά θέματα, και επειδή ουσιαστικά η διοίκηση είναι ένα βάρος, κατά την άποψή μου, έτσι το εκλαμβάνω, είναι ένα βάρος, δεν θεωρώ αξίωμα τη θέση του πρύτανη, τη θεωρώ ένα βάρος, μια κοινωνική συνεισφορά. Επειδή λοιπόν είναι πολύ δύσκολη η συγκυρία, αποφάσισα να διεκδικήσω τη θέση του Πρύτανη.
Δεύτερον: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί αυτός που θέλει να είναι Πρύτανης; Είναι μερικές βασικές προϋποθέσεις: Πρώτον, πρέπει να είναι γενναιόδωρος με τους ανθρώπους, δηλαδή πρέπει να μην ψάχνει τι λάθη έχουν κάνει και να τους κυνηγάει – πρέπει ίσα-ίσα να προσπαθεί να τους προφυλάσσει. Πρέπει να μπορεί να υπερασπισθεί το Πανεπιστήμιό του και τα μέλη του. Στο δικό μας πανεπιστήμιο είχαμε περιπτώσεις συναδέλφων από τους Πολιτικούς Μηχανικούς που τιμωρήθηκαν με στέρηση μισθού – αναγκάστηκαν να πάνε στα δικαστήρια, για να πάρουν πίσω τον μισθό τους. Δικαιώθηκαν, ξανατιμωρήθηκαν με στέρηση μισθού, ξαναπήγαν στα δικαστήρια και ξαναδικαιώθηκαν. Άρα λοιπόν, πρέπει να μπορεί ο Πρύτανης να επιβληθεί στο επίπεδο της υπεράσπισης των μελών του Πανεπιστημίου. Το τρίτο και πολύ βασικό ζήτημα είναι της ακαδημαϊκότητας. Θα πρέπει ο Πρύτανης να είναι ο ίδιος ακαδημαϊκός, ώστε να καταλαβαίνει τον κόπο που καταβάλλει ένα μέλος ΔΕΠ για να μπορέσει να είναι καλός δάσκαλος, για να μπορέσει να φέρει χρηματοδότηση στο Πανεπιστήμιό του, για να μπορέσει να δώσει διδακτορικές διατριβές, για να μπορέσει να βρει την καλύτερη δουλειά στον φοιτητή του που φεύγει – αυτή είναι η δουλειά του Πανεπιστημίου.

2. ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ
ΔΗΜ: Το δικό σας όραμα – πώς θα θέλατε να γίνει το Πανεπιστήμιο και αν έχει πραγματικά τις βάσεις και τα φόντα να γίνει ένα Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο;
Είχα την τύχη, το πρώτο διδακτορικό που έδωσα στην ακαδημαϊκή μου καριέρα ήταν στην Βοστόνη- ο πρώτος μου διδακτορικός φοιτητής βρήκε δουλειά στο Πανεπιστήμιο στην Φλόριντα. Όταν αυτό συνέβη κάναμε στο Πανεπιστήμιο ένα πάρτι, γιατί είναι δύσκολο να γίνει κανείς καθηγητής, μόλις τελειώσει το διδακτορικό του. Ομοίως εδώ, ο πρώτος διδακτορικός μου από το Δημοκρίτειο είναι τώρα καθηγητής στο UCL, ένα από τα πιο διάσημα Πανεπιστήμιο στον κόσμο, με διδακτορικό από το Δημοκρίτειο. Άρα λοιπόν, το όνειρό μου είναι αυτά τα παιδιά που είναι πανέξυπνα και έρχονται σε αυτό το Πανεπιστήμιο, να μπορέσουν να βγούν στον κόσμο έξω όλον και να μας κάνουν διάσημους όλους. Αυτό είναι το όνειρό μου.
Είναι αυτό που λέμε πάρα πολλές φορές εξωστρέφεια αλλά έχουμε λίγο παρεξηγήσει την έννοια. Ξέρετε, μερικές φορές η κοινωνία μας συμπεριφέρεται λίγο συντηρητικά, η πανεπιστημιακή εννοώ και η ευρύτερη όμως, ίσως. Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής:
Παίρνουμε, παράδειγμα, ένα μέλος ΔΕΠ από ένα Πανεπιστήμιο, ενδεχομένως και από το εξωτερικό. Έχουμε δύο τρόπους να το εκμεταλλευτούμε αυτό: ο ένας τρόπος είναι να πάρουμε αυτά που έχει να μας φέρει, τα καινούργια πράγματα που έμαθε, τη νοοτροπία, τα καλά στοιχεία, και ο δεύτερος τρόπος που έχουμε να του συμπεριφερθούμε είναι να τον υποτάξουμε σε αυτά που κάνουμε εμείς, και αφού τον καθυποτάξουμε, τότε θα μπορούσε και αυτός να ενταχθεί στην δική μας κοινότητα – μέχρι τότε όμως θα τον έχουμε απομονωμένο. Άρα λοιπόν, το να φέρουμε κάποιον από έξω δε σημαίνει κάτι από μόνο του. Πρέπει εμείς να εκπαιδευτούμε έτσι, ώστε να μπορούμε να ενσωματώσουμε εμείς αυτά που μας φέρνει. Διαφορετικά δεν είναι εξωστρέφεια, είναι κοροϊδία.

3. ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΔΗΜ: Φέτος οι εκλογές γίνονται με μια αλλαγή του νόμου.
Το πρυτανικό Συμβούλιο θα έχει έναν πρύτανη και τέσσερις αντιπρυτάνεις. Μπορούν εκπρόσωποι από διαφορετικές ομάδες να εκλεγούν στο ίδιο πρυτανικό συμβούλιο.
ΔΗΜ: Είναι θετικό αυτό;
Είναι. Καταρχάς, υπάρχει έλεγχος, δεν υπάρχει μια συμπαγής ομάδα που κάνει ό,τι θέλει και οι άλλοι θα μάθουν το τι κάνει κάποτε, ίσως, αν – υπάρχει πάντα διαφάνεια. Δεύτερον, θα αναγκαστούν, εκτιμώ, πολλοί από διαφορετικές ομάδες να συγκλίνουν στις απόψεις τους. Άρα, θα μπορούσε να υπάρξει ενδεχομένως μια δημιουργική σύνθεση απόψεων. Θα μπορούσε κανείς να προβλέψει ότι σε εξαιρετικές περιπτώσεις ίσως υπάρξει παρακώλυση, κωλυσιεργία. Νομίζω ότι αυτό, επειδή είναι κάτι καινούργιο – αν και το έχουμε ήδη δοκιμάσει με το Συμβούλιο Ιδρύματος πάντως, όπου και εκεί υπήρχε πληθώρα απόψεων – θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει, να διορθώσει ή να απομονώσει τέτοιες περιπτώσεις αν αναδειχθούν.
Βεβαίως υπάρχει και η Σύγκλητος, η οποία είναι πιο διευρυμένη και είναι το ανώτατο θεσμικό όργανο. Είναι ένα όργανο που λειτούργησε με λίγο αδύναμες αντιστάσεις την προηγούμενη περίοδο, λόγω των συνθηκών που συζητήσαμε στην αρχή, νομίζω ότι τώρα θα λειτουργήσει με πιο δημοκρατικές διαδικασίες, με μεγαλύτερη διαφάνεια. Εγώ αυτό θέλω να το εγγυηθώ. Θέλω λοιπόν να εγγυηθώ δυο-τρία πράγματα. Το ένα είναι ότι όλα αυτά τα όργανα θα λειτουργούν με απόλυτη διαφάνεια. Θα υπάρχουν απολύτως διακριτοί ρόλοι μεταξύ των μελών της διοίκησης, δηλαδή δεν θα φοράει κανείς δύο ή τρία καπέλα. Και επίσης, ότι δεν θα διωχθεί κανείς. Σε αυτό το Πανεπιστήμιο δεν θα διωχθεί κανείς. Εννοώ αδίκως. Αυτό λοιπόν είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω και άρα αυτό αν συμβεί, θα αναδειχθεί η ακαδημαϊκότητα του ιδρύματος, που είναι αυτό που θέλουμε.

4. ΔΙΑΛΟΓΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ
ΔΗΜ: Επειδή όλο αυτό το διάστημα υπήρχε μια γκρίνια – αν καταφέρετε να εκλεγείτε θα υπάρχει ένα site που θα μπορεί να γνωρίζει η κοινότητα και η κοινωνία τι συζητάει το Πανεπιστήμιο;
Κοιτάξτε, είναι πολύ σοβαρό το θέμα που θίγετε, διότι τα θεσμικά όργανα του Πανεπιστημίου είναι θεσμικά όργανα ενός δημόσιου ιδρύματος και υπό αυτή την έννοια, αν δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα, όλα τα στοιχεία πρέπει να είναι δημόσια. Η ημερήσια διάταξη πρέπει να είναι δημόσια – δεν είναι, δεν αναρτάται πουθενά, δε γνωρίζει κανείς δηλαδή τι συζητείται στα όργανα, και οι συζητήσεις που οδήγησαν στις αποφάσεις θα πρέπει να είναι γνωστές στα μέλη της κοινότητας, για να μπορούν να κρίνουν κιόλας τους εκπροσώπους τους. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο πράγμα που θα γίνει αμέσως. Δεν υπάρχει περίπτωση να συνεδριάζει θεσμικό όργανο του πανεπιστημίου, είτε λέγεται Επιτροπή Ερευνών είτε λέγεται Σύγκλητος, και να μην είναι γνωστά τα θέματα της ημερήσιας διάταξης, τα πρακτικά και οι συζητήσεις που γίνονται σε αυτά τα θεσμικά όργανα. Επίσης, δεν υπάρχει περίπτωση να συζητούνται θέματα που αφορούν μέλη ΔΕΠ, ΕΤΕΠ ΕΕΠ κ.λπ. και να μην καλούνται αυτά τα μέλη στη συζήτηση.
ΔΗΜ: Κλείνοντας, το πανεπιστήμιο δεν αφορά μόνο την πανεπιστημιακή κοινότητα και τους φοιτητές αλλά και το σύνολο της κοινωνίας. Θα ήθελα να ακούσω το δικό σας το μήνυμα προς την κοινωνία, την ακαδημαϊκή κοινότητα τους φοιτητές κ.λπ.
Το μήνυμά μου προς την κοινωνία την τοπική, τους γονείς κ.λπ. είναι: να ελέγχουν. Να μην αφήνει δηλαδή κανείς κανέναν οργανισμό να κάνει ό,τι θέλει. Αν η κοινωνία συμμετείχε και προσπαθούσε να δει: πού βρίσκεται το πανεπιστήμιο, τι ευρωπαϊκά έργα έχει το πανεπιστήμιο, πού βρίσκουνε δουλειά τα παιδιά που αποφοιτούν από το πανεπιστήμιο, πού βρίσκουνε δουλειά σε σχέση με άλλα πανεπιστήμια; Αυτός είναι ένας απολογισμός που εγώ σας υπόσχομαι θα τον κάνουμε ως πανεπιστήμιο, για να ξέρει η κοινωνία σε σχέση με άλλα πανεπιστήμια τι αποτέλεσμα έχουμε. Να σας δώσω ένα άλλο παράδειγμα: τα παιδιά που παίρνουν διδακτορικό από το πανεπιστήμιο. Βρίσκουν δουλειά ως καθηγητές σε άλλα πανεπιστήμια ή εμείς μόνο μπορούμε να προσλάβουμε τους δικούς μας αποφοίτους. Αν συμβαίνει αυτό το πράγμα, είναι πρόβλημα και πρέπει να δούμε γιατί. Πρέπει λοιπόν να ασκείται έλεγχος στο πανεπιστήμιο. Αυτό είναι το μήνυμά μου.

5. ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
ΔΗΜ: Έχουμε μια περίεργη αντίληψη γι’ αυτούς τους ανθρώπους που με πολύ μόχθο και κόπο φέρνουν προγράμματα από έξω, ήθελα να σας ρωτήσω, επειδή έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτά, και έχετε φέρει αρκετά προγράμματα τα οποία ήταν εξαιρετικά, πόσο εύκολο είναι κανείς να φέρει ένα πρόγραμμα από την Ευρώπη σε ένα μικρό πανεπιστήμιο όπως είναι το Δημοκρίτειο;
Τα προγράμματα τα ευρωπαϊκά, όταν πρωτοξεκίνησαν, εδώ στη Θράκη ιδίως -δεν ήμουν εδώ τότε- αλλά έχω την εντύπωση ότι λίγο-πολύ δωρίζονταν. Δηλαδή, ήταν μια περίοδος που γινόταν σύγκλιση, και ήταν προγράμματα όχι ανταγωνιστικά, όχι ερευνητικά, απλά ευρωπαϊκά. Επειδή λοιπόν δωρίζονταν και επειδή κατασπαταλήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις χρήματα, και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οι καταστάσεις δεν ήταν ώριμες, χρωματίστηκαν τα ευρωπαϊκά προγράμματα ως κάτι κακό. Τα προγράμματα, στα οποία εγώ αναφέρομαι και τα οποία προσπάθησα ο ίδιος μου και αρκετοί άλλοι συνάδελφοι να φέρουμε, είναι ερευνητικά προγράμματα. Είναι προγράμματα δηλαδή που χρηματοδοτούν την έρευνα.
ΔΗΜ: Εκεί που πάσχουμε πολύ.
Εκεί που πάσχουμε πολύ. Είναι προγράμματα που χρηματοδοτούνε ιδέες. Ούτε κτίσματα ούτε κτίρια, ούτε τίποτα – ΙΔΕΕΣ. Αυτές οι ιδέες λοιπόν είναι διδακτορικές διατριβές των ανθρώπων. Εγώ χρηματοδότησα 32 ερευνητές και από αυτούς οι περισσότεροι σήμερα δυστυχώς αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό. Αυτό το πράγμα είναι μαγικό, αν το καταφέρει κάποιος, διότι ουσιαστικά κάνει κάποιος έρευνα, ασχολείται συστηματικά και οργανωμένα με τις ιδέες του, γιατί αλλιώς θα πρέπει κάπου αλλού να δουλεύει. Οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ ξέρετε τι κάνουν, δουλεύουν σε ένα σουβλατζίδικο, δουλεύουν σε ένα καφέ, για να μπορέσουν να συντηρηθούν, να μπορέσουν να κάνουν έρευνα. Το ερευνητικό έργο αυτό που κάνει είναι τους πληρώνει, για να υλοποιήσουν αυτή την ιδέα τους, να την δοκιμάσουν. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από αυτό. Είναι λοιπόν χρήματα, ιδίως αυτά που προέρχονται από διεθνή έργα ή ευρωπαϊκά, που δεν έρχονται από την Ελλάδα, έρχονται απ’ έξω απευθείας και πηγαίνουν σε αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό είναι εξαιρετικό. Δίνει επίσης μια ευρωπαϊκή κουλτούρα σε αυτούς και στο Πανεπιστήμιό μας, πηγαίνουν παρουσιάζουν τις εργασίες τους, έρχονται άνθρωποι εδώ, βλέπουν ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, αυτό είναι η εξωστρέφεια που λέγαμε.
ΔΗΜ: Σε σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο πού μπορούμε να το κατατάξουμε, πού βρισκόμαστε, πόσο πίσω είμαστε ή πόσο κοντά είμαστε;
Σε σχέση με την έρευνα, αν κρίνουμε με κριτήριο τα ευρωπαϊκά προγράμματα, μέχρι πριν από δύο-τρία χρόνια είχαμε φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο και είχαμε νομίζω καταφέρει να είμαστε πολύ ανταγωνιστικοί ως Πανεπιστήμιο. Μετά που σταμάτησαν ευρωπαϊκά έργα, το οποίο είναι ανήκουστο, έτσι, δηλαδή δεν έχει ξαναγίνει σε πανεπιστήμιο ευρωπαϊκό, το πανεπιστήμιο μόνο του να εισηγείται να σταματήσουν έργα που δεν ζητάει κανείς να σταματήσουν από την Ευρώπη και τον χρηματοδότη, άρα λοιπόν ήμασταν σε καλό επίπεδο. Δυστυχώς, έχουμε απώλειες εδώ και η φήμη μας λίγο αμαυρώθηκε και στην Ευρώπη λίγο σάστισαν με αυτά που έγιναν στο Πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι σύντομα θα ανακάμψουμε διότι είναι κατανοητό, όπως είπα και στην αρχή, ότι αυτό συνέβη τεχνητά και για προσωπικούς λόγους. Δεν ήταν δηλαδή ότι το Πανεπιστήμιο δεν μπορούσε. Το Πανεπιστήμιο μπορεί. Πρέπει να ενισχύσει λίγο την ακαδημαϊκότητά του, την ανταγωνιστικότητά του και να ανταμείψει αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι μπορούν και χρηματοδοτούν την έρευνα των φοιτητών τους, διότι αυτοί είναι πόροι που έρχονται στο Πανεπιστήμιο και είναι περίοδος που περνάμε κρίση – αυτό είναι πάρα πολύ χρήσιμο να συμβεί.
ΔΗΜ: Να υποθέσω κ. Τσαουσίδη ότι αν εκλεγείτε θα δώσετε μια ειδική μέριμνα και στην έρευνα και στην καινοτομία στο Πανεπιστήμιο;
Θα εκπλαγείτε, αν εκλεγώ, από τη μέριμνα, ειδικά για την έρευνα. Θα αναδείξω το πανεπιστήμιο σε ένα από τα κορυφαία στη χώρα μας και την Ευρώπη και η κουλτούρα μας θα είναι αυτή.
ΔΗΜ: Σε πόσα χρόνια θα μπορούσε το Δημοκρίτειο να φτάσει τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια – μικρά Πανεπιστήμια μικρών πόλεων.
Δεν έχει σημασία αν είναι μικρή πόλη ή μεγάλη, πρέπει να σας πω μάλιστα ότι τα περιφερειακά πανεπιστήμια έχουν παρά πολλά πλεονεκτήματα. Στην Ευρώπη τα εκμεταλλεύονται απολύτως και στην Αμερική επίσης. Είναι πολλά μέρη που είναι απομονωμένα και είναι διάσημα στον κόσμο μόνο για το πανεπιστήμιό τους. Άρα, σχετικά με το αν είναι μεγάλη πόλη ή όχι εδώ έχουμε πλεονέκτημα που είμαστε μικροί. Απλώς, πρέπει να το οργανώσουμε έτσι, ώστε να εκμεταλλευτούμε αυτό το πλεονέκτημα. Το ότι είμαστε μικρή πόλη δεν σημαίνει ότι πρέπει εμείς να απομονωθούμε ακαδημαϊκά, το αντίθετο. Επομένως, θεωρώ ότι με μια συστηματική δουλειά, αν μπουν οι βάσεις, νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να έχει ένα όραμα δεκαετίας, εγώ δεν μπορώ να το έχω, διότι θα είμαι πρύτανης τέσσερα χρόνια μόνο, αλλά οι συνάδελφοι που θα ακολουθήσουν νομίζω ότι μπορούν να το κάνουν.

6. ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΔΗΜ: Τα τελευταία χρόνια κάνουμε μια μεγάλη κουβέντα για τη σύνδεση του πανεπιστημίου με την κοινωνία. Πόσο εύκολο είναι, πόσο δύσκολο είναι και αν μπορεί να γίνει πραγματικότητα;
Και βέβαια μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Πρέπει να γίνει πραγματικότητα με το σωστό τρόπο, δηλαδή η κοινωνία θα πρέπει να συνδεθεί με το Πανεπιστήμιο, ώστε να συνδεθεί με την ακαδημαϊκή κουλτούρα. Η σύνδεση που έγινε τώρα δεν ήταν ωφέλιμη ούτε για την κοινωνία ούτε για το Πανεπιστήμιο. Είναι πολλές φορές, έχω παρατηρήσει, που το πανεπιστήμιο καπελώνει τις εκδηλώσεις της κοινωνίας και η κοινωνία δεν παίρνει αυτά που πρέπει από το πανεπιστήμιο, ίσα-ίσα φτάνει στο σημείο να ασχολείται με το πανεπιστήμιο αρνητικά. ΄Αρα, η σωστή διασύνδεση λοιπόν θα είναι να βοηθήσει και να ενισχύσει την κουλτούρα της τοπικής κοινωνίας, να αναδείξει αυτές τις αρετές που λείπουν ενδεχομένως από την κοινωνία μας.
Κι όμως το πανεπιστήμιο μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο και να κάνει σοφή μία κοινωνία, ιδίως όταν είναι τόσο μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Δεν έχει γίνει ακόμα, αλλά θα μπορούσε να γίνει. Αλλά διασύνδεση δεν είναι απλώς να κάνει το Πανεπιστήμιο κάποιες εκδηλώσεις και να καλέσει την κοινωνία, είναι πολύ πάνω από αυτό. Είναι το πανεπιστήμιο να προβληματίσει, να συμμετέχει σε προβληματισμούς, να ανοίξει διαλόγους, να συζητήσει προβλήματα και να καταργήσει τα ταμπού.

7. ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
ΔΗΜ: Αν θέλαμε να βαθμολογήσουμε το πανεπιστήμιο σε σχέση με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια στην Ευρώπη, τι βαθμό θα βάζατε ως καθηγητής;
Κοιτάξτε, εδώ ίσως να σας ξαφνιάσω. Τα πανεπιστήμια στην Ευρώπη δεν παίρνουν έναν βαθμό. Υπάρχει μεγάλη διαβάθμιση μεταξύ των πανεπιστημίων. Το δικό μας το πανεπιστήμιο έχει δυνατότητες να είναι ένα αξιολογότατο πανεπιστήμιο. Το πώς θα φτάσουμε αυτές τις δυνατότητες να τις εκφράσουμε στην πράξη και να υλοποιηθούν είναι θέμα οργάνωσης και χρόνου. Νομίζω όμως ότι μπορεί να γίνει ένα εξαιρετικό πανεπιστήμιο το δικό μας.